Enkel de term verzinken, zegt niet voldoende over de gewenste oppervlaktebehandeling. Over de oppervlaktebehandeling verzinken alleen al ontstaan er voortdurend misverstanden en worden de verschillende benamingen van de oppervlaktebehandelingen door elkaar gehaald. Geef daarom altijd duidelijk aan om welke oppervlaktebehandeling het gaat. Er wordt onderscheid gemaakt tussen onder andere de volgende verzinkmethoden:
Elektrolytisch verzinken:
Elektrolytisch verzinken wordt ook wel galvaniseren of galvanisch verzinken genoemd. Let wel op dat onder de term galvaniseren ook oppervlaktebehandelingen zoals vernikkelen en chromateren vallen. Bij het elektrolytisch verzinken, wordt in een waterige zoutoplossing (elektrolyt) de zink (anode) via gelijkstroom neergeslagen op het stiftlasproduct (kathode). Door deze methode is het mogelijk om zeer geringe laagdiktes op te bouwen zonder dat de producten buiten toleranties vallen. De dunne zinklaag zorgt ervoor dat de metrische schroefdraad binnen de toleranties blijft (ISO passend).
Passiveren:
Na het verzinken wordt de corrosiebescherming van het stiftlasproduct verhoogd door een passivering toe te passen. Hiermee wordt onder andere het roesten van zink tegengegaan (witroest). Er zijn verschillende soorten passiveren, zoals blank, geel of zwart passiveren. Geel en zwart passiveren geven een langere bescherming tegen corrosie dan blank passiveren.
Thermisch verzinken:
Thermisch verzinken wordt ook wel volbad verzinken of vuurverzinken genoemd, maar men komt ook vaak termen tegen zoals Feuerverzinkt en Hot Dipped Galvanized (HDG). Door het onderdompelen van het stalen stiftlasproduct in gesmolten zink bij 450 °C of hoger, ontstaat er bij het thermisch verzinken op het staaloppervlak een beschermende deklaag. Deze laag is opgebouwd uit een legering van ijzer en zink met daaromheen een sterk hechtende laag uit zuiver zink. Bij thermisch verzinken, worden grotere laagdiktes behaald, waardoor het product langer bestand is tegen corrosie dan bij elektrolytisch verzinken. De grotere laagdikte van thermisch verzinken is ook direct het nadeel van deze oppervlaktebehandeling, omdat de schroefdraad niet binnen de tolerantie blijft. Om dit op te lossen, wordt de schroefdraad van een lasbout voor het verzinken ondermaats gesneden, zodat deze na het verzinken binnen de tolerantie valt. Bij een binnendraadbus of moer moet de schroefdraad juist overmaats gesneden worden. Helaas komen er in de praktijk vaak problemen voor, doordat de maten van de lasbout en moer niet goed op elkaar zijn afgestemd, of doordat de verkeerde moeren worden besteld. Daarnaast is de laagdikte bij het thermisch verzinken slechter te beheersen dan bij elektrolytisch verzinken. Om die reden levert Studco voor het thermisch verzinken de alternatieve oppervlaktebehandeling "zinklamellen".
Zinklamellen:
De zinklamellen-behandeling biedt een duurzame corrosiebescherming op basis van zink en aluminium. Het proces is ideaal voor stiftlasproducten zoals lasbouten, omdat de schroefdraad door de geringe laagdikte binnen de tolarantie blijft (ISO passend). Daarnaast biedt deze behandeling belangrijke voordelen voor het milieu, omdat er voor de voorbehandeling geen waterstofchloride wordt gebruikt en omdat de procestemperatuur veel lager (max. 280 °C). Omdat zinklamellen uitstekende corrosiewerende eigenschappen heeft die minimaal vergelijkbaar zijn met thermisch verzinken, biedt Studco Stiftlastechniek deze oppervlaktebehandeling aan als HET betrouwbare alternatief.
Bij de renovatie van de oude Waalbrug bij Ewijk hebben wij meer dan 16.000 M24 lasbouten aangebracht, welke voorzien waren van de zinklamellenbehandeling. Lees hierover meer in het artikel M24 lasbouten stiftlassen bij renovatie Waalbrug bij Ewijk .
